Op je bek in een mijnenveld......

Na een redelijke nacht in ons hotelletje in Negombo gaat het nu eigenlijk beginnen. Een ontbijtje van ei en toast, wat jam van onduidelijke aard en thee zo zwart als koffie ,nu staat ons lichaam weer fier recht om elke uit daging aan te gaan. Laat het maar komen. Nou we zullen een dag mee gaan maken , dat kan ik je beloven. Eerst de motor checken want er mankeert nogal wat aan onze werkpaarden. Als het echte paarden waren dan werd er rosbief van gemaakt.Mijn toeter wordt gemaakt ,mijn starter wordt over het hoofd gezien . De achterband moest vervangen zijn, maar dat doen we later. Tevens de lagers van het achterwiel worden later op de dag onderhanden genomen, zegt men.Ik rij dus op een kreupel paard .Arjan krijgt een ander paard , euh motor , waar hij echt niet blij van wordt. Maar eerst maar eens tanken. Zo gaan we onderweg richting het noorden . Vandaag zo´n 200 kilometer als we geluk hebben. 40 kilometer later stopt Arjan met de melding dat er met zijn motor niet te rijden valt.Chin de gids is dan al een paar K. verder .Het lijkt wel of het frame gebroken is ,echt zo´n zwabberbak. Als Chin terug is ruilen zij hun motoren en nu voelt hij wat voor klote ding het is . Hij is niet meer vooruit te krijgen , waar hij normaal als een zot door het verkeer scheurt. Na zo´n kleine 30 k , stoppen we voor groot onderhoud . Bij een bandenboer met alleen handgereedschap gaan de banden en de lagers vervangen worden . Moet dat nu?? Het duurt maar even wordt gezegd. Na zo'n 2 a 2,5 uur , met een gezicht van , wanneer gaan we nu eens , starten we de machines .Als we bij een splitsing komen tussen een goede weg en slecht kiezen wij natuurlijk voor de mooiste optie.Echt slecht wordt het niet en nu met nieuwe lagers en een iets betere band gaat het gelijk beter. Na zo´n 60 K. worden we door militairen tegengehouden , de rivier waar we doorheen moeten is te ruw, en de volgende is nog erger. Terug en niet mokken. Dan slaan we een mooie zandpad in . Zo vliegen we door rijstvelden en gehuchtjes . Dan komen we weer voor een slagboom tegen met een militair die ons aankijkt van wat moeten jullie hier. Hij moet even met zijn meerdere overleg hebben of hij ons door het mijnenveld , ja letterlijk , een pad door een mijnenveld mag sturen. In 2009 werd hier nog oorlogje gevoerd tussen wat Tamiltijgers en het leger. Net voordat hij ja zegt komt er iemand anders opdagen die vindt dat er toch nog overlegt gepleegd moet worden met nog een hogere piet. Ik zeg tegen Arjan `dit gaat het toefje op de taart worden vandaag`, hij lacht . Na even wachten mogen we dan toch echt gaan. Wat we dan gaan beleven is met 1 woord niet te beschrijven. Hier ben ik voor op vakantie. Chin de gids laat ik al snel achter mij en ploeg door de bagger richting het noorden. Ik had net zo goed mijn schaatsen onder kunnen doen , zo glad was het. Arjan , de andere uit Den Bosch volgd mij nog wat . Dan maak ik een 180 en ga dus plat . De smile op mijn bek had je vast moeten leggen . Heerlijk. Ik trek dat ding recht en met veel moeite krijg ik hem weer richting het noorden, gas erop. Zo glibber en stuiter ik door het landschap , niet achter mij omkijkend wat mijn collega´s doen.Na zo´n 5 K. stop ik even en zie alleen Wim achter mij aankomen. Hij die totaal geen ervaring in offroad had. De rest is in geen wegen te bekennen. Zo staan we daar een 15 tal minuten te wachten tot we wat gebrom horen aankomen. Ze zullen ons toch niet komen zeggen dat we terug moeten , zeg ik tegen Wim. De volgwagen komt net achter ons vast te staan. Arjan uit Den Bosch is ook op de bek gegaan en Hans uit Limburg is 2 x het mijnen veld ingeschoten. Iedereen heeft op de bek gelegen volgens mij, de een wat vuiler dan de ander. We moeten en mogen door. Ik ben niet te stoppen en de gas gaat er weer op. Nu zal ik verdomme niet meer op mijn bek gaan zeg ik tegen mijzelf. Gerhard gaat voor mij kopje achterover als zijn motor eronderuit gaat. Hij komt weer recht en ik ga hem maar vooruit. Zo ploeteren wij nog zeker een 2 tal uur voort tot het donker gaat worden. Ik haal mijn verduistering lenzen van mijn bril en ik rij voor gek met dat zotte brilletje ,maar in de blubber.Wat wil ik nog meer. De gids komt ook weer bij en met Gerhard hebben we een 3tal dat doorgaat . De rest volgt op wat afstand. Het wordt erg donker en nu zie je geheel niets meer zonder de koplamp ,en inderdaad 40 K. door blubber is ver. We stoppen op een bruggetje en staan wat met de gids te lullen . Hoe zit het eigenlijk met de wilde olifanten . O , die lopen hier gewoon wild rond en zijn erg gevaarlijk. Vooral met motorrijders hebben ze een slechte band. Die vallen ze aan en trappen ze dood. Nu breekt mij het zweet weer uit , nu niet van de chilivlokken maar van die homp vlees met die slurf. En wij staan hier in de pikke donker op een bruggetje in `the Middle of Nowhere`. Ja , nu je het zegt, knikt Chin. Ineens staat er een vent 2 meter van mij vandaan in het donker en zegt niets. Daar staat er nog een in het water. O , die zijn zich aan het wassen . In dat bruin goedje zeker , Chin. Ja , echt hoor . Ik hou mijn helm toch maar bij de hand . De eerste die te dicht goedendag komt zeggen , geef ik een kusje met mijn hoofddeksel. Maar er gebeurt toch niets . Ook geen olifant tot nu toe. In de verte horen we wat motoren aankomen en ja hoor ook wat licht komt dichterbij. Samen met heel de groep werken we ons door de nacht heen. Dit is niet volgens het boekje en knap onverantwoord. Maar ohh , zo mooi. Dit had ik nog niet gedaan. Nacht off-road ...Na veel gezwoeg komen we weer in de bewoonde wereld aan en Arjan begint van vreugde te toeter. Ik gelijk ,van wat is er nu weer aan de hand , iemand op de bek of zo? Nee gewoon blijdschap. We tanken nog wat hier en nog wat meer daar en zo komen we om 9 uur in Mannar aan .Eerst wat eten bij de locals voordat we het hotel op gaan zoeken. Het eten wat we daar krijgen is zo lekker , de vingers er bijna van af . Als varkens vliegen we op de rijst. Van de honger wordt alles lekker maar dit is echt heerlijk. Buikje vol, ja prop vol, en daar gaan we weer.Eerst worden de 2 gidsen door een dolle koe achterna gezeten in het dorp,dacht zeker dat hij een olifant was zeker. Buiten het dorp komen we bij een hotel aan dat zo in de Pol Pot tijd had kunnen staan . 2 bedjes midden in de kamer met een mooi roze muskieten netje erboven. Ik repareer de douchekop en we zijn weer fris . Een pot bier en wat cola voor de overlevenden en we kruipen onder ons roze netje voor wat rare dromen en pijn in de rug. Wat zijn dit slechte bedden.

Het was een dag en een avond om nooit meer te vergeten. Grote slangen die de weg over kruipen . Een grote schildpad die ook het zebrapad niet gevonden had . Geen ontploffing veroorzaak met de vele mijnen . Pauwen die voor ons wegvliegen. De pad die wel zo glad was en zo lang , daar kan niets tegenop. Echt nog veel meer wat me vandaag allemaal overkomen is . Ik kan het gewoon niet meer verwerken. Ik heb rust nodig. Morgen weer een volle dag.

DAAAAAAGGGGGG....