Via de voortuin,over de dansvloer naar Sen Monorom

Van Phnom Penn naar Kratie.

We gaan Phnom Penn verlaten om het platte land in te gaan ,volgen de Mighty Mekong, de grote rivier die hier dwars door het land zich een weg baant. Net zoals wij met onze motoren. Over stoffige hoofdwegen, paadjes binnendoor,langs karresporen, meterslange blubberpaden, echt te gek voor woorden. Het duurt niet lang of de eerste van ons gaan op de bek. De onervarenheid met het enduro rijden komt nu te voorschijn. Alle uren van oeffenen ook want met een man of 5 samen zijn we toch wel in het bezit van genoeg ervaring .We zien de fouten die de andere maken en voor en achter ons wordt in de blubber gehapt. Niets ernstigs maar genoeg om de groep enigszins te verdelen. Gestopt wordt er onderweg bij restaurantjes die ik wil omschrijven als vuilcontainers met stoeltjes en een gastelletje. Na de nodige inspectie of het wel te doen is,bestellen we een noddelsoepje zonder vlees, want dat ligt er al een maand volgens mij in een mandje onder een smerig doekje, maar met verse groenten en een troebel waterje dat ook al dagen opstaat. Het smaakt wonderwel en het vult .Verder verdomd veel water drinken want warm is het wel met al de kleding en protectors aan . De paadjes, echt langs de Mekong zijn schitterend en Adriaan geniet er net zo van als ik. Hij is de meest ervaren enduro rijder in de groep en ik kan hem goed volgen. Het is lachen en vooral genieten van het werk dat we moeten doen om maar niet in de Mekong te belanden. De koeien en andere grote opstakels worden ontweken , de tuintjes van de mensen zo goed mogelijk ontzien , wat niet altijd lukt , maar de bewoners vinden het zelf ook mooi wat je allemaal doet. Vaak wel met wat onbegrip want waarom pak je de slechtste wegen en doorgangen als men goede wegen aan het aanleggen zijn. Zotte Hollanders zal men wel denken , idiote reuzen , dat denken ze zeker. Je ziet ze kijken , wat is dit toch allemaal . Mannen in rare pakjes, de beschermde kleding bedoel ik hier mee, komen hier met hoge snelheid over onze door de moesson onbegaanbare wegen rijden en ze genieten er nog van ook . Ja , erg vriendelijk Cambodjaans volk , wij genieten ervan .Hier heb ik iedergeval voor getraind het afgelopen jaar. Want ik zal het nog maar eens vertellen , dit is zo mooi……… , met een enduro motor dwars door het land . Dit is eigenlijk niet in woorden te beschrijven. S'avonds in de hotels , die best goed zijn maar wel een grondige renovatie beurt nodig hebben genieten we van de welverdiende nachtrust.Het eten wordt in restaurantjes in de nabije omgeving van de hotels genoten. Ik moet weer uitkijken dat ik niet te veel van het heerlijke voedsel eet . Rijst , rijst en nog eens rijst , o nee ook wel eens noedels . Maar genieten doe ik zeker en aan de scheten te ruiken komt het inwendig ook wel goed. Zo komen we na 2 dagen aan in Kratie . In het hotel is een bruiloft bezig, normaal 3 dagen lang , vol zang en dans. De lokale monnik komt een preek houden van een uurtje of 4-5. En dan keihard via de speakers. Het zal je eens ontgaan wat hij allemaal te vertellen heeft.Na een snelle douche gaan we eerst naar de Witte Dolfijnen kijken in de Mekong. Wel een ritje met de Tuktuk van een 15 kilometer. Mark, Rob en ik stappen in de eerste kar en vertrekken naar de pomp om welgeteld 1 liter benzine te tanken. Dat geeft hoop. Halverwege begint het motortje te sputteren en begeeft het . De winst die we hadden om als eerste te vertrekken gaat als sneeuw voor de zon weg. Al pruttelend komen we bij een monteurtje aan . Hij duikt er onder en trekt zo de bougie uit het blok. Helemaal zwart en het draadeind zit nog in de cilinder. Na een 20 tal minuten vertrekken we weer en komen snel bij de aanlegsteiger voor de bootjes aan . De rest zit op ons te wachten . Een Engelsman spring ook nog bij ons op de boot en hup de Mekong op. Na een uur staren naar wat golvingen in het water en soms een rugvinnetje moeten zijn , gaan we , ik althans , teleurgesteld de wal weer op.De Engelsman vond het schitterend. De tuktuk in , en terug naar Kratie. Wat we al voorspelde komt uit . we vallen weer stil , dit maal de brandstof. Vlug weer een liter, ja we klappen er tegenaan , en rijden maar weer. Snel gaan we in het centrum eten , weg van de herrie van de bruiloft. Wat we daar te eten krijgen is niet veel soeps,de `Red Curry`die ik krijg is net soep. Echt niet de Curry die ik zelf maak. Als we terug komen bij het hotel staat de halve straat vol met volk. In de tent is het volop feest. Een band , zangers en zangeressen . Danseressen in leuke jurkjes. Al snel worden we met de gehele club uitgenodigt om mee te komen feesten. Wat daar allemaal gebeurt is hou ik voor mij zelf maar het was fun , dat kan ik je zeggen.Met een aangeschoten kop stap ik te bed.
Erg vroeg wakker de volgende morgen en een nadorst, je wilt het niet weten. Gauw ontbijten want de volgende rit is saai maar lang zegt Joost. Ik ben nog niet echt scherp maar het gaat over asfalt en dat lukt me wel .Frisse lucht in de neus doet wonderen. Na 1,5 uur slaan de beste coureurs af en rijden de andere door. Wat wij daarna voor onze kiezen krijgen is niet te beschrijven . Ik ben gelijk helemaal scherp. Water plassen van 60 a 70 cm diep doorkruizen we . Ineens staat Adriaan stil voor ons . Hij heeft de bodem van zo´n plasje gezien zegt hij al druipend van het sopje. Maar we gaan door. Jos komt later nog midden in zo´n watertje stil te staan en breek zijn koplamp af. Verder niks . Oja een lekke band maar die maakt Pol de monteur, snel . Na een dik uur van rust vertrekken we . Het laatste stuk asfalt voor de nacht.
Nu heb ik wat rust , straks weer wat eten en dan morgen een zware rit naar Bang Lung

Met mij alles oke en ik geniet, echt geniet……