Over the Hills and far ,far away……….233 KM

Het bed begint al bekend te worden want we slapen steeds beter. Maar eerst gisteren nog even.We moeten naar de flappentapper om bij te tanken voor we gaan eten. Toen we om ongeveer 5 uur van Milford Sound terug kwamen hebben we bij Subways eerst maar eens een broodje gehaald, weer een andere vulling, zoveel keus hebben ze er, en meegenomen naar het hotel. Het wordt later eten vanavond. Lekker douchen en bijkomen van wat we meegemaakt hebben , even laten bezinken.Het was zo mooi vandaag , dit gaat ons bij blijven voor de rest van ons leven. Voor 7 uur gaan we eerst naar een internet cafe om de tekst hierboven geplaatst te krijgen . We moeten jullie wel een beetje bezig houden. Tegen 8 uur zijn we daar mee klaar en kijken bij Yakitori , een oosters restaurant wat die te bieden hebben. Kleine hapjes en niets van een vol bord , voor deze grote jongens dus niet de keuze . Ming Garden , de Chinees dan maar , een eindje terug in de winkelstraat . Niet echt druk maar wel 8 man personeel , waarvan 2 backpackers volgens ons . Ze vallen er een beetje uit bij al die Chinezen . Een Wonton soup en en Shredded Duck Soup als voorafje , main course wordt Beef Chinees Style en Ming Garden Speciale Seafood . De soep wordt in te kleine kommetjes en dus bomvol geserveerd en smaakt heerlijk, de hoofd gerechten komen al pruttelend op een gietijzeren plate de tafel op met een kommetje plain rice als bijgerecht . Nou , dat laten we ons smaken en is op voor je het weet. We zitten weer vol en via de super richting home. Een filmpje en dan vallen de ogen weer op tijd dicht.
De ogen open om een uur of 7, douchen,we gaan vandaag nog verder zuidwaarts en dan richting oostkust, naar een plaats genaamd “Gore”. In “Manapouri“ begint de maag toch om ontbijt te vragen en Rene rijd bij een kerkje het terrein op. “Gaan we biechten of zo , wat heb ik verkeerd gedaan ,dan alleen maar genoten, mag dit ook niet meer". Nee joh, er zit een ontbijt tentje in “. We stappen binnen en inderdaad het orgel staat er nog en je kunt zien dat er gebeden is , wel even geleden maar de preekstoel was nu de Counter. Om af te reken dus , moest toen ook , veel is er niet veranderd. Bacon, eggs en toast met koffie en thee . Buiten zien we een bord staan en nu begrijpen we waarom die Jappen hier in dit land zijn. Met grote letters staat er “Pearl Harbour “ op, iets anders geschreven , die kant op, ze hebben het alleen nog niet gevonden , want hier zien we ze niet. Eten op en rijden maar weer , de Hillside Manapouri Road op tot we de Weir Road , dan de Blackmount Redclif Road opkunnen , helemaal tot Clifden . Daar een erg oude en afgesloten Suspension Brug ( hangbrug ) bekeken, toch mooi hoor hoe ze dat vroeger, 1899 gereed gekomen, beton mixen met de hand, gemaakt hebben. Links af naar “Orawia” en dan de “Ohai Clifden HWY op. Het lijkt hier wel wat op Engeland , heuvelachtig landschap met mooie golvende wegen, net een golfbaan met wegen , maar dan vol met schapen,echt vol met Bleh , bleh , bleh. Verschillende roofvogels , zich tegoed doende van de Road-kill , vliegen voor ons op . Niet de schapen , die beginnen pas te rennen als we reeds voorbij zijn. Het is hier echt een Farmers Country want we zien niets anders dan vee, en armoede. Dorpjes als Ohai lijken uitgestorven en als we Nightcaps ( Slaapmutsje) binnen rollen dan geloven echt dat het dorp slaapt . Dit is echt een dood dorp, een Ghosttown , alles is kapot, zonder enige verf, misschien bewoond maar veel staat leeg en is rijp om gesloopt te worden , wat men hier niet doet want het valt van eigens een keer in elkaar. Wel staat tussen dit alles een supermarkt te blinken in de karige zon. Wie maakt daar gebruik van , wij weten het niet , misschien is hij nachts open voor de Ghosts .Verder op de SH# 96 naar “Winton” voor een bakkie ,want het wordt koud en helemaal bewolkt. We moeten snel naar “Mataura”zien te komen voor de druppels gaan vallen, veel is hier toch niet te zien,vandaag gewoon een verbindingsdag naar het midden-oosten , om weer naar het noorden te kunnen. De laatste 12 km gaan gelukkig snel , en zo komen we aan in Gore, naast een Tattoo Bus die er niet uit ziet en dus ook geen klanten heeft . Bij het VVV gevraagd naar een backpackers lodge , “ga bij de Shell tankstation maar om de code vragen, daar kun je het pand naast de pomp mee binnen, ken je zelf kijken of er wat voor je bij zit . De eigenaar komt avonds kijken wie er is”,zo wordt ons uitgelegd . Kan het nog zotter, maar we doen als ons vertelt wordt, kijken binnen en vinden nog alleen een kamer met een dubbel bed . Het gaat goed tussen ons twee maar naast elkaar in 1 bed gaat toch te ver. Bij het Charlton motel moet een plekje voor ons zijn, een eindje uit het centrum, rijden ,want nu begint het te regenen . Wat we hier voor ons geld krijgen gaat boven onze pet .Een studio met 7 slaapplaatsen , een joekel van een flatscreen, een bank, keuken, eettafel en een overdekt voorterras, waar de bikes ook nog onder kunnen, met zithoek, en gratis draadloos internet . Hier in New Zealands Country Music Capital en Brown Trout Capital stadje genaamd “GORE” kan het voor ons niet meer stuk, wat er vanavond ook gaat gebeuren. Misschien naar de “Howl of the Moon”vanavond voor eten en een natje en wat live muziek misschien , “What Ever “………

We moeten weten hoe ver het lopen is naar het centrum van Gore. Heel de tijd op internet gezeten om alles op en uit te zoeken hoe we de komende dagen gaan doen met routes , slecht weer ontwijken, maar voeding is ook hard nodig. Even bij reception vragen , we hoorde al dat ze ons misschien wel weg zouden brengen als je het vraagt , maar niet zo brutaal . We draaien er een beetje om heen en vragen gewoon , “hoe lang is het lopen naar het centrum , er moet een leuk restaurantje zitten genaamd “Howl To The Moon” . Nou , ongeveer 5 + 5+10 , ja ongeveer 20 minuten lopen , maar wanneer wil je gaan , vraagd de eigenaar??? Eigenlijk nu , we krijgen honger. O , maar dan breng ik jullie toch even , ik pak de auto , loop maar even rond het huis”. Voordat we het weten staan we in het centrum , recht voor “Howl To The Moon”, en kunnen we gelijk aan tafel aan het raam . Doe maar 2 Rib-Eye-Steaks , “Mideum cooked please”, wij moeten de koeien ook weer eens buiten laten staan in weer en wind zoals men dat hier doet , dit vlees smaakt zoveel beter dan dat plastic wat wij te koop en op onze borden geserveerd krijgen in ons kikkerlandje. Na het eten nog even achter aan de bar wat verschillende biertjes uitgeprobeerd , 2 maar hoor waarvan 1 een dropwaterbiertje was. Best wel apart. Ook naar “Cricket “zitten kijken in de “Sportsbar”,maar dat is niet echt aan ons besteed , snappen er niets van . Tijd voor de terug reis , waarom hebben we zijn telefoonnummer niet gevraagd dan had hij ons ook opkunnen komen halen , nu moesten we door de motregen lopen , maar dat is goed voor de verbranding van de steaks. Bij thuiskomst nog naar Rugby , Australië vs New Zealand , zitten kijken , toch mooier dan dat Amerikaans geklungel met die helmen en pakjes. Dit gaat tenminste hard tegen hard. “No Caps, No Helmets, Just Balls “ zoals ze hier zeggen. Nou ,wij gaan te bed , dus “De Ballen , trusten……”


P.S. Wij zijn bang dat er nog steeds mensen reacties versturen via email , maar wij kunnen geen mail ontvangen , dus als die schapen ons willen bereiken dan moet je dit via dit medium doen AUB.
P.S. Ook zijn we opzoek naar een kok die ons na onze thuiskomst geleidelijk af wil laten kicken van het eetgedrag dat wij hier in Nieuw Zeeland aangeleerd hebben . Dat zal ongeveer een maand gaan duren en start met "Steak, seafood ,luxe Chinees en dergelijke.Eindigen willen we met ballen gehakt en vissticks van de Aldi. Wie bied zich aan voor weinig , want tegen die tijd zijn we door de voorraden van de bank heen.Laat je horen.....Liefst een vrouwelijk persoon..