Langs de kust via Cheviot naar New Brighton…191 KM

Nou , niemand is ons komen halen , zelfs de motoren niet, mensen snappen niet wat ze laten liggen , daar bedoelen we ons eigen mee dus , hé. We gaan weer eens wat kilometers maken . ik heb het gemist en Rene ook. Maar dan moeten we eerst buiten zien te komen .Ik heb nog met een schaartje en een aardappelschilmesje geprobeerd maar dit slot is echt naar de kloten. Dan het bed maar uit elkaar en door de dubbele ruit smijten , moet lukken , er staan 6 bedden in de kamer dus het moet gek zijn als er niet een doorheen wilt. Hoor ik mensen buiten , een raar taaltje een beetje verder naar links , ja hoor de fransoosjes zijn wakker . “Hallo , can you open the door from the outside , i can not open it from this side”, Jean-Pierre probeert het zo maar ik geef hem toch maar de sleutels door de kier van het klepraam, wat niet ver genoeg open gaat om er uit te klimmen , zal jullie voor zijn , en ja het gaat zomaar open. “Thanks J.P. , we kunnen weer Rene, koffers pakken en tanken hier verder op. Bij de bakker gaan we ontbijten met een “Steak-Pie” en een “Steak-Mushroom –Pie “ , we leren ze al aardig eten die dingen ,waar je wel snel van vol zit . Kaikoura verdwijnt achter ons en ooit komen we hier Whales kijken ,maar nu niet meer . We rijden de SH# 1 weer eens op, nu om een erg mooi stuk kustweg te berijden. Vlak naast de kust, het water slaat bijna tegen de BMW’s aan , dan weer door een tunnel en hup de bergen weer op , gewoon schitterend. Dit zo’n 20 kilometer lang , dan gaan we meer het land in , nog dicht bij de kust maar we zien hem niet meer , de weg wordt er niet minder op tot Cheviot , dan gaat het vlakker .Eerst een korte break voor wat nat , en hup weer door na een kwartietje. Bij de “Hurunui River Bridge”moeten we stoppen , een ongeluk midden op de “one lane bridge” , zo elke brug in New Zealand is als het om een normale weg gaat, niet bij de steden maar voor de rest , om de snelheid er uit te halen op een goede manier . Na 20 minuten zien we autowrak , nou bij hem hebben ze er de snelheid wel even uitgehaald als het niet voor eeuwig is . Hij/zij , het slachtoffer in de personen auto , is per helikopter naar Christchurch vervoerd zeiden ze . De auto was uitgebrand voor een groot deel en de versnellingsbak stond naast de bestuurder, niet de pook maar de bak , dan weet je genoeg. Het zit wel eens mee , en het zit …….Wij gaan door tot Amberley en ik toeter maar Rene had de knipperbol al aanstaan , dit moet niet gekker worden , voelen we dat allebei tegelijk aan… Eten zegt de Road-Captain , vind ik goed hoor . Een soort tosti en een Beef-burgertje en de tonijn salade , jullie mogen uitzoeken wie , wat??? Volle buik , het zadel weer in , zoeken naar een slaapplek ,het laatste voor we inchecken in het ChristChurch Ibis Hotel. Bij Kaiapoi gaan we er al af, van de SH# 1 , maar vinden niets , ja die natnekken Golf Club Hotels , maar dat gaat een beetje buiten ons boekje, wij arme vakantie backpackers. Helemaal in New Brighton vinden we een motel , een beetje achterin maar met zwembad ten grote van een grote Amerikaan . Het is weer aardig warm geworden , bijna 30 graden , dus ik ga heel snel maar voorzichtig te water want het zwemwater is op klein plassertjes temperatuur . We zitten weer goed voor onze laatste wilde avond , ik bedoel qua slaapgelegenheid. Dat onstuimige , weten we nog niet , eerst maar eens buiten gaan kijken in de straat . We zitten al in Christchurch , want New Brighton moet je zien als een buiten wijk van die stad. Je hoort nog van ons………


Onze maag dwingt ons om naar eten te zoeken maar er is niet veel hier in dit wijkje , bij de “Lotto’, buurtsuper gevraagd naar restaurants . “Wat jij vragen “??? Er staan Indiërs achter de balie en die spreken over heel de wereld slecht hun talen, alleen in India zal ze het lukken . Aan het eind van de straat waar hij afbuigt daar zit een Indiaas “Dine In /Take away” en een pub zegt hij. Nou die bocht is wel erg ver weg , zeker een 1,5 kilometer maar lopen is goed als je heel de dag op de BMW’s zit . Op een pleintje , in een hoekje zit inderdaad het eettentje . We kijken eens binnen en gaan zitten , ook hier is het moeilijk om je zelf duidelijk te maken wat je wilt. Ik de “Malai Prawns” ( grote Garnalen in een coconut curry ) en Rene de “Chicken Tikka Masala”( kip in tomaten, paprika en ui saus) , met rijst . Drinken hebben ze niet , alleen water , hier werken ze met “BYO”, dat betekend “Bring your Own”( breng de drank zelf mee) , wij doen het maar met het water . Dat van mij smaakt weer eens heerlijk , Rene heeft een beetje moeite met de paprika. Voor de rest smaakt het prima. Terwijl wij zitten te eten veranderen ze van achtergrond muziek , eerst Indiase muziek en dan iets van rock . Ik vraag wat voor muziek ze draaien en de vrouw/serveerster zegt dat het Indiase muziek is . Laat dan de CD maar eens zien , na veel moeite komt ze met de disc aan lopen , “Nickelback”, ik dacht al dat ik het herkende , zei snapt er nog niets van , “India musick , Yes “???? Ja ja wijfie , doe de rekening maar . We duiken de pub nog maar even in voor een natje . Na 2 schenkkannen bier aanvaarden we de terug reis weer langs al de slecht onderhouden huizen in de wijk . Dit buitenwijkje is het nou ook weer niet , snel naar bed ,morgen nog een ritje om Christchurch heen naar schiereiland waar “Akaroa”op zit , de laatste mooie rit hopelijk , het weer is redelijk , dus dat moet wel lukken .



Sorry voor het uitblijven van het verhaal maar geen internet in New Brighton, zit je in de stad , is er geen internet….