Enduro De Le France 16-9-2012

Enduro De Le France.



Noord Frankrijk , Dun Sur Meuse



Om 6 over 12 vertrekken we met erg veel zin richting Breda,Antwerpen Brussel , Namen . Nu eerst wat tanken anders moet ik straks in Frankrijk in een of ander dorpje de tank vol gooien , met gevolg dat ik die idioot niet versta. Eerst bij Brussel een keer verkeerd gegaan , ik zat bijna op Zaveltem , het vliegveld van België . Drie pompstations gehad met alleen de mogelijkheid om met een card te tanken . Mijn pas was net 2 dagen geblokkeerd omdat ik hem kwijt was geraakt. Doorrijden Kerel , en hopen op een goede pomp . En ja hoor , daar hebben we er een . Hier kun je gewoon betalen met van die briefjes weet je nog wel.. Euro's noemen ze die .Volgooien en weer vol door . Na iets meer dan 3,5 uur rijden komen we in het dorpje Dun Sur Meuse aan . Op mijn GPS kan ik geen straat invullen dus eerst maar op het gevoel proberen . Nou binnen 5 minuten heb ik heel het dorp gehad ,samen met het dorpje er naast .Toch Roeltje maar eens gebeld . “He Kerel , ben jij er al , zegt hij??? Wij zijn nog een uurtje onderweg .“. Hij legt het een beetje uit en als ik het niet kon vinden “dan pak je maar ergens een pintje”. “Er is hier niets open , Jochie”. Dit dorp is dood. . Ik rij het dorp nog een keer opnieuw binnen en ja hoor nu zie ik de B&B in de Reu de Mollin 143 . Zet de auto aan de zijkant van het erg grote pand en weet na lang zoeken de deurbel te vinden. “Goede dag , ik kom voor de ploeg van Roel ? ”. Kom er in , zeg een grote vent , die Joost blijkt te heten. Je hebt de deurbel al kapot gemaakt zegt hij, hij blijft hangen.. Door de garage , langs het toilet , de keuken in , en dan door naar het terras , het zonnetje in. Met uitzicht op de Meuse, dat is de Maas voor zij die de Franse taal niet machtig zijn . Aan een grote tafel zit een ouder koppel en de Vrouw des Huises “Simone”. Het koppel komt uit Den Bosch en is onderweg naar Spanje . Simone en Joost vragen of ik een pintje lust . Ja wel 2 , denk ik en zeg “Gaarne , Alsublieft”. Een half liter blik van een mij onbekend merk wordt geserveerd , ik trek het open , en smaken dat het mij doet…… Na 3 kwartier komen er 4 kerels het terras op en stellen zich voor als mij Enduro maatjes voor de komende dagen. Ruud , Frank ,Robin en Jeroen . Alle van de regio Amsterdam . Zij zijn ook alle blij met het half liter blik en ik ben toe aan mijn tweede. Eten we alle mee dadelijk . Ja natuurlijk , daar hebben we toch voor betaal en hier in dit gat genaamd “Dun Sur Meuse “heb ik geen restaurant gezien. Laat staan een Mc D. Na een half uurtje komt Roel en zijn maat Vincent het terras op stappen. “He snol , hoe is het ?? “ Gelukkig heb ik het gelijk door dat het tegen de Ierse Setter van Joost en Simone is , anders kom je toch raar binnen of niet dan, buiten op het terras..Er worden wat handen geschut en zij nemen plaats aan de grote tafel .”Wat drinken Roel?”. Het eten is bijna klaar , we gaan de tafel dekken. Na een kwartiertje worden er wat schalen met voor mij wat onduidelijk voedsel geserveerd. Het moet een soort nasi zijn met saté en een salade .Ze vinden het alle verrukkelijk , maar ik denk, “ik heb honger en eten kerel.”. Smaken doet het niet echt. Doordat Jeroen nog vegetariër is ook , ontbreekt het vlees ook nog in de nasi , kom ik na 5 minuten achter. Afijn , we hebben wat binnen. Na het eten eerst de koffer leegmaken en gelijk zien waar ik slaap. Ik mag de komende nachten samen met Roel en Vincent doorbrengen. Ik heb een kamertje in een kamer. Net een bedstede , maar dan open. Het bed is net groot genoeg denk ik . Als iedereen zijn stekkie gevonden heeft keren we alle terug aan de tafel voor een borrel. Roel is een vent met honderdduizend verhalen en dat op zijn Amsterdams . Hij blijkt nog in de familie van die 2 gezusters hoeren uit Amsterdam te hebben gezeten . Die 2 die op TV een serie hebben gehad en een boek geschreven hebben. Lachen man , wat kan die vent vertellen. Omstreeks 10 uur krijg ik het wat koud en ga een trui halen boven in mijn kribbe. Kom ik terug , gaat iedereen naar bed . Roel lacht en zegt , “Ja Gerard , jij wilt nog niet naar bed hé , bikkel . Nee , de avond begint pas” Het wordt toch een korte avond , want 10 minuten later lig ik te bed…….Een lange nacht met weinig slapen , in een vreemde nest , vrachtwagens die langs mijn voeteneind het dorp binnen denderen, een tekort dekbed en de kerkklok ieder uur , dit moet beter volgende nacht.

Acht uur ontbijten en om 9 uur op de motor zei Roel. Nou, ik stond al om 7 uur buiten . De 2 uit Den Bosch zitten al aan het ontbijt en ik ga na een tijdje ook maar aan tafel. Achteraf heb ik hun ontbijt mee op zitten eten , want onze groep zou later tegelijk ontbijten. Ik was op tijd klaar en gereed voor de grote dag. De enduro kleding uitzoeken , ik sta te twijfelen , doe ik mijn eigen laarzen aan of die Roel meegebracht heeft. Ik probeer de stijve plastic hoge klompen van de zaak maar trap ze snel uit. Geef mij maar de Rev It laarzen van mij eigen . Heerlijk soepel leer met toch de stijve bescherming op de goede plaatsen. Geheel aangekleed krijgen we onze fiets aangewezen. “Eerst choken en als we een paar honderd meter weg zijn die weer indrukken” We rijden het dorp uit om te tanken en na het eerste tankstation , die dicht was rijden we 15 kilometer naar de volgende pomp." Kunnen we het veld onderhand eens in .Ik krijg zin om te gassen." Oke , hier links en dan gaat het beginnen. Wat is het toch een perfect landschap hier in de Franse Ardennen .Heuvel op, heuvel af , zand pad in , gravel pad uit Iedere keer stopt Roel voor wat uitleg en hij doet wat dingen voor. Als we na een tijdje stoppen met links naast ons een kleine afgrond/talud , steun je natuurlijk op je rechtse been . Is toch normaal ,want links is er niets. Meneer het Groenebladje wil toch de linkse kant uitproberen, en hup hij dondert met motor en al een meter of 5 de schuine afgrond af.. Ik zat op de motor maar wilde op mijn knieën van het lachen. Hij had niets en lachte ook hard. We hebben de rest van de ochtend kilometers over zand, gravel, gras, boomstammen, takken, bagger geploeterd Man , dit is zo leuk om te doen , ik kan je het niet uitleggen . Ik kan je wel zeggen , al de voorbereiding hebben wel zin gehad. Roel zegt menig maal “het gaat je goed af ,ouwe”. Dat laatste is wat minder maar inderdaad , het gaat erg goed. Boven op een heuvelrug rijden we een mooie met bomen omzoomde laan in. Op het einde staat een groot monument voor de gevallenden van de Eerste Wereld oorlog . Niet voor mij enduro collegae die om de haverklap op hun snufferd gaan. Tijd voor het middagmaal . We stoppen in een klein dorpje en ik wil vlees. Een lekker stukje bief, ja een klein stukje maar lekker ,komt mij toe. Nog wat Chocolade Glace , en hup het zadel weer in, ik koel veel te veel af. En inderdaad , ik heb een dipje . Uit kijken Gerritje, scherp blijven, dat moet je wel met deze sport. Na zo’n 165 kilometer komen we terug op ons honk. Moe maar voldaan en met een brede grijns op de bek pak ik mijn blik bier aan van Joost. Jij weet wat een vent nodig heeft na een dag lang op de steps staan en aan het stuur trekken .

Het wordt BBQ vanavond zegt de huiskok. Dit kan niet beter, het is bijna 22 graden en ik heb een leeg gevoel in mijn maag. Lekker douche in een perfecte dubbele douche met een straal water waar geen frans zandkorreltje tegen bestaand is. Laat de avond maar komen.

Even later wordt de tafel vol gezet met eten waar je u tegen zegt. Alles wat je maar kunt bedenken staat er . Vis ,vlees, groeten, salades , hier ga ik eens goed van genieten.. Na een uurtje wil ik nog wel maar de rest haakt af. Alleen de vrouw des huizes blijft maar scheppen. Daar verlies ik het van. Maar ja ,morgen moet ik weer 145 kilometer gaan baggeren. En zij blijft lekker op haar krent liggen. Dus niet te gek , Gerrit. De avond wordt weer vroeg afgesloten Nu heb ik een langer dekbed en een erg goede nachtrust. Wat wil je.

Dag 2 met een gezamenlijk ontbijt begonnen en snel weer de 1 pitter op. Het wordt een mooie maar zware dag . Het parkoers wordt inderdaad indrukwekkender en moeilijker , maar het gaat allemaal erg goed. Een keer , “Down hill”, ben ik bijna te laat met de voetrem. Opletten !!!!!!!!!!!. Soms lijkt het wel of er geen spoor of iets is, dwars door een bos met allerlei obstakels . En ja hoor daar staan we ineens voor een jager met een groot geweer. Stoppen en niet verder zegt die Franse idioot. We zijn aan het jagen en je kun niet doorrijden. Te gevaarlijk. “Je mag pas na 1 oktober jagen , ZOT!!!, denk ik”.Het geweer is te groot en wij rijden met fel gekleurde kleding rond. Dit wordt toch te gek , zegt Roel. We vinden wel een mooi padje om die dierenliefhebbers heen .Na zo’n 90 kilometer zoeken we de pizza boer op . Onder de blub stappen we de zaak in en worden met een glimlach ontvangen. Met mijn zelf aangeleerde franse taal bestel ik een Tagliatelle met scampi’s. Lekker joh……Na 3 kwartiertjes vind ik het genoeg.… Kom jongens we gaan nog wat baggere , ik wil er op uit. Zitten kan altijd nog . Nog meer schitterde padden en blubber ”Ik heb nog een mooi heuveltje om tegenaan te rijden, roept Roel . Dat moeten jullie kunnen , en zij die het niet durven , doen het niet. Nou , inderdaad het was een aardig bergje .Ik laat eerst de andere gaan , en die gaan 1 voor 1 halverwege al op hun bek. Alleen Ruud komt boven. Ik ga het ook proberen en kom tot op 1,5 meter van de top, daar ga ik op mijn snufferd. “Jammer Gerard ,zegt Roel , je ging goed maar verloor het op het einde.”. Ik vond het al verdomd goed , want in ons platte landje heb ik op dit kunstje niet kunnen oefenen. Nu , via mooie uitzichten crossen we de laatste 45 kilometer terug naar Huize Joost en Simone. Daar staat de heer des huizes alweer met een biertje klaar. Sorry kerel , maar ik ga mij klaarmaken voor vertrek naar Nederland. Het is nog vroeg en als ik gelijk vertrek dan ben ik mooi voor 10;00 uur thuis .De crosskleding uit en mijn dagelijkse kloffie aan. Afscheid duurt dan toch nog een half uurtje maar dan start ik de Yeti toch. Voor het donker wordt ben ik toch al bijna bij Brussel . Onderweg nog een vette hap gescoord en dan zie ik de Nederlandse grens alweer. Thuis nog even een wijntje en dan “heel erg voldaan “het bed in. Dit was weer iets wat ik niet had willen missen. Voor al jullie bikers , spaar wat bij elkaar en ga dit eens doen . ik raad het je echt aan………Bedankt Roel, Vincent en de 4 collega Enduro rijders . En niet te vergeten de B&B van Joost en Simone……..Tot weerziens jullie alle...........