De laatste dag op de Yamaha ,even doorhappen.....

Wat hoor ik toch allemaal ??????. Opgezette beesten kunnen toch niet snurken. Ik heb de oordopjes in en toch hoor ik ...Knnnnnrrr, knnnnrrr,knr,knr,knnnnnrrrr. De grote beer staat nog steeds op zijn plek tegen de grote staander onder het dak . De lynx ernaast kijkt mij aan van `ho ho , ik ben het niet`. Het is geen van de opgezette beesten , maar Abel is met illegale houtkap bezig. Man wat gaat die vent te keer. Vinz heeft ons dit al eens meer gezegt maar zij sliepen toen 100 meter verder op het Wilco Estate . Nu begrijp ik waarom hij uit het huisje vertrokken was en in zijn tentje op het camping gedeelte was gaan staan ,om te slapen. Ik kruip uit bed en voel mijn lende. Alles is stijf , is het het bed of zeggen de spiertjes `doe eens wat rustiger aan`. Snel even douchen en wat lopen en het komt wel weer los. Rutger is net voor mij een eitje aan het bakken . Bakken , nou eerder aan het roosteren. Heel de keuken staat vol rook. Afzuiger aanzetten jongeman. Na ontbijt de spullen pakken en buiten klaar zetten voor als Wilco en Nollie terug komen . Nollie voerd de spullen af en wij gaan nog een dagje het knolleland in. Hoe Wilco al die paden kan vinden die geen paden zijn , ik vind het knap. Ik begin echt last te krijgen van mijn linker bovenbeen en mijn rechter knie begint ook commentaar te leveren. Ik doe het wat rustiger aan vandaag . De jonge honden `Wouter, Rutger en de iets oudere Vincent in leeftijd ,maar in inzet zeker niet minder , zijn niet te houden. Abel en ik bekijken hoe ze in de zandbak en op gravelbergen hun kunstje zo goed mogelijk doen . Dat gebeurd met de nodige hilariteit . Met vallen en opstaan zullen we maar zeggen. Voor de middag maagvulling komen we uit de jungle , terug in de bewoonde wereld. Bij een hoofdweg , tussen Sundsvall en Trondheim( Noorwegen) , staat een Restaurant/pomp/museum/camping met Nederlandse eigenaren. Met een tray langs etenswaren lopen en opscheppen wat je wilt eten . De kotteletjes met friet worden vanuit de keuken geserveerd , rechtstreeks op het buitenterras. We zitten hier heerlijk in het zonnetje en deze warme maaltijd doet ons weer goed. Via een museumpje komen we weer bij de motoren uit. Abel heeft wat stukken aan de Yamaha die eerst gemaakt moeten worden. Slecht onderhoud grapt Abel nog tegen Wilco . Slecht berijdersschap zal het zijn , Lange. Nee , de spullen van OFFROAD SWEDEN zijn in hun beste staat . Echt geen slecht woord over de motoren. Gewoon perfect. We gaan onze laatste uurtjes in het zadel doorbrengen in dit mooie landschap. Voordat ik het weet sta ik toch weer op een zandberg met een afdaling waar je u tegen zegt. Nou ik zeg indergeval bedankt en vind een iets betere maar nog zo steile afdaling . Ze proberen er nog tegenop te rijden maar dat lukt ze wonderwel niet. Dit is ook niet normaal en de ondergrond glijd onder ze uit. We gaan nog wel wat paden zoeken die er niet zijn. Zo springen we nog wat van kei naar kei , van blub naar blub, van plas water naar bergje . Zelfs Wilco gaat op zijn plaat op een stuk waar Abel en ik voor passen . Hier heeft ooit in de prehistorie misschien een pad gelopen maar de laatste jaren echt niet meer. Wij 2 staan op het einde te luisteren hoe de motoren ploeteren door het landschap. Dan is het stil en horen we alleen stemmen . Blijkbaar staat of ligt Vinc ergens waar hij niet alleen uitkomt. Na verloop van tijd komt er toch leven uit het hoge gras. Vermoeid komen de heren op het droge . Ik heb nog wel een mooi stuk parcoers , zegt Wilco, iets minder slecht , met een lach op zijn bek. Nou we komen nog even flink aan de beurt maar ik weet nu dat je overal kunt rijden , bij iedereen in de tuin, moestuin of wat voor tuin ook, zeker een Chineese tuin is er perfect voor gemaakt , die met die grote keien en een vijvertje op zijn tijd is ook niet weg. Voor de koeling van de motor toch zeker. Voor de berijder trouwens ook , heerlijk !!!!!!!!.
Na nog wat bospaadjes en een tuimeling van Rutger op een recht stuk pad, wat deed je daar eigenlijk ,`broekie` , komt er een eind aan ons avontuur. We rijden het perceel aan het meer weer op en parkeren voor de laatste keer de motoren bij de Hottub . Ze zien er flink vuil uit en het nummerbord is compleet onleesbaar door de blub. Na het biertje en de douche beurt wordt ons eten weer geserveerd. Ballen gehakt , broccoli met kaas, gekookte aardappels in de schil en een jussausje, pudding toetje na. Ik heb Nollie al eens meer gezegt deze week dat ze hun logo aan moeten passen . Offroad Zweden moet Offroad-Eten Zweden zijn. Man , we vreten ons de vingers er bij op . We hoeven geen luxe hap maar eten , dat bij de dagindeling past. Een grote veer voor Nollie voor al de dingen die zij doet om ons buiten het Offroad rijden het op ons gemakt te maken . Dikke kus van ons alle. Ik merk dat na het eten ieder een wat vermoeide indruk geeft en hun koffer gaat pakken . Sávonds zitten we nog wat te dollen met het SAS overlevingsboek . Wat moet je en mag je zeker niet doen als je wilt overleven nadat je op een onbekende plaats terecht bent gekomen. Servival , begrijp je. Lachen.... Ik ga net na 10 uur nog even pissen en dan staat Abel ineens voor mij. Hij vertrekt morgen vroeg samen met zijn neefje Rutger om 7 uur , om deze op vliegveld Stockholm af te droppen . ...Het was mooi kerel , bedankt voor het weekje . We schudden de hand , we komen nog een keer bij elkaar .Voor de film die hij de gehele week heeft gemaakt van ons gebagger Vlak daarna sluit ik toch de ogen weer, mijn laatste nachtje hier in mijn kamertje in de Stuga , zoals je dit huisje noemt. Voldaan lig ik te dromen over de afgelopen week. Het was mooi, vermoeiend afijn, een paar tandjes zwaarder dan wat ik gewent was, maar wat was het mooi, afijn het eind verslag doet ik nog wel.......Trusteeeeeee....