Halong Bay , beetje mistig....

We moeten er op tijd uit om de bus te halen die ons naar Halong Bay gaat vervoeren. Snel wat ontbijten en je rugzak klaar maken met een schone onderbox en je zwembroek meenemen niet te vergeten . We gaan naar zee , misschien wel zwemmen . Nou, als ik buiten kom zie ik dat de lucht bewolkt is. Geen zonnetje vandaag zegt Vicky , de receptioniste . Misschien is het aan zee beter. De bus rijd voor en er zit al wat volk in . Twee Amerikaanse meiden van achter in de twintig, van die verwende rijkeluisnesten , zitten naast de chauffeur . Daarachter 2 glad geknipte Vietnamese kereltjes , van die boys. Dan nog een Engelsman , Jeremy genaamd , een "Basket Case" blijkt later. Je ziet, met ons erbij een mooi gezelschap . Onderweg pikken we nog vier Vietnamese op waarvan de 2 dames uit Hawaii blijken te komen en dus erg goed Engels spreken . De oom en neef , die als begeleiding meegaan spreken alleen Vietnamees . Het busje is vol en zo hobbelen we richting Ha Long Bay. Oja , de gids , een Vietnamees niet vergeten . In slecht Engels blijft hij maar doorratelen .Als hij tussendoor vraagt of alles oke is , zeg ik "als jij de gehele trip door blijft lullen , dan niet echt". Nu begrijp ik weer waarom ik niet een reis in een busje wil ondergaan. Dit is vergeleken met de trip op de motor die wij gedaan hebben een ramp. Je doet zelf niets, het duurt lang, je kunt niet stoppen wanner je wilt, je maakt niets mee. Nee, geef mij maar dat stuur zelf in de hand. Na bijna 2 uur stoppen we bij een natuursteenhouwerij. Hier kun je pissen en wat drinken, eten en hopelijk voor de grote "Shopping Mall" wat kopen . Een beeldje van een 1000 kilo of zo . Het staat hier allemaal . Binnen ook bankstellen van wortelhout , maar ook armbandjes van hout en glas . Alles veel duurder dan op de markten die we bezocht hebben. Een zakje pinda's en wat te drinken en we duiken weer de bus in. Dichter bij de kust worden de wegen wat beter . Bij aankomst in de haven zie je dat wij niet alleen zijn . Heel de haven ligt vol met bootjes in allerlei maten. Onze boot is wat groter omdat we er met 10 personen overnachten moeten. De 2 gladde Vietnammertjes zie ik ineens niet meer . Alleen meegereisd denk ik. Aan boord worden we met een drankje verwelkomt . De hutten worden verdeeld en Eugene en ik slapen op het achterdek met een balkonnetje voor de zonsondergang die we niet gaan zien. Wel erg mooie kamers en als we later horen hoe de USA-meiden en Jeremy gehut zijn , dan zijn wij de VIP's . Lunch wordt in de grote zaal geserveerd en wat we daar krijgen , en de komende eetrondes is een erg slappe versie van wat moet lijken op Vietnameese hap. Ze zijn de Chilli's vergeten . De uitzichten en de mooie grote groten die we daarna te zien krijgen zijn adembenemend. Dit is niet voor niets een Unesco uitgekozen "Spot". Iets meer zon zou dit helemaal "TOP" maken . We moeten daarna onze kledij aanpassen aan een kajak tour. In korte broek en knikkende knieën stap ik met Eugene in het plastic bootje. We krijgen een uur en dat vullen we in met een bezoek aan een grot die je dus alleen over water kunt bezoeken . Daarna wat eilanden/rotsen omheen varen ,foto's maken, Eugene dus want mijn camera is niet water dicht . Mijn onderbroek ook niet want het water loopt mijn bilspleet in. Moeten we dadelijk nog gaan waterhozen, is dat ding lekt of zo?? Ik ben zwaarder dan Eugene en daardoor komt al het water in de kajak richting mij. Na zo'n 3 kwartier hebben we het wel gezien en langs wat vissersdorpjes op water komen we weer terug in het haventje op zee waar onze boot ligt. Ik wordt op de kant getrokken en met een grote natte plek aan de achterzijde van mijn broek loop ik beschaamd richting onze luxe jacht. Uit gaat dat natte ding en ik hang hem op ons balkon, daar kan hij drogen samen met mijn tevens natte jas. Na wat rust wordt het diner geserveerd. Daar zal ik het niet meer over hebben , te veel op de westerse Toerist gericht. De avond wordt met veel gelul en weinig wol doorgebracht. Wat blikjes bier geven nog enig wat amusement. Er is 1 verzamel CD aanwezig waar muziek uitkomt die je nog niet op je begrafenis wilt horen. Slaap verwekkend , dat is het woord. Oja , Karaoke Cd's liggen er met Chinese, Vietnamees en meer Aziatische teksten. Moet toch lukken met wat drank op . We gaan maar gewoon op tijd naar bed en inderdaad ik slaap perfect als het motorblok uitgaat. Al schommelend wordt ik wakker, ik heb geen laptop meegenomen dus ik kon geen verhaaltjes maken. Ontbijt stelt ook weer niets voor en dan liggen ze ook nog 2 enveloppen tussen de bordjes met de tekst " Tip for the Crew, Thank You". Nou , ik ben Nederlander , en als je het niet verdient ,dan krijg je zeker niets als je het zo vraagt. In de haven dus snel van boord en wachten bij een restaurant op het terras op ons vervoer. Een oud Aussie koppel schuift aan en een leuk gesprek volgt. Dan roept de gids dat het busje voorstaat. Afscheid en de wens "Have a good trip home " .Weer heel dezelfde trip terug en als we in Hanoi aankomen gaan eerst de USA meiden eruit. Dan de wat rare Jeremy, hopelijk kom je nog op het Ganzenbord terug jongen , het beste. Na de Vietnamees kunnen wij eruit, en de HotelCrew is blij ons weer te zien. Ik heb de laatste nacht een kamer alleen ,lekker rustig . Rust krijg ik niet , want de andere 2 willen er gelijk weer op uit . Van de laatste avond in Hanoi moeten we met volle teugen van genieten zeggen ze . Ik kan nog net wat foto's plaatsen op Facebook en een kleine douche later sta ik alweer op straat ." Biertje" , zegt Eugene . Nou omdat je zo aandringt. Bij een kroegje waar we al eens meer gezeten hebben belanden we op het terrasje. Heerlijk Crystal bier met een Mexicaans smaakje, limoentje erin . Dit noemt men genieten. Niet veel later gaat een Engelsman voor ons zitten en we raken er mee in gesprek. Hij is net aangekomen in Hanoi. Zijn vrienden hebben hem op het vliegtuig gezet voor een reisje Azië. Net gescheiden en met zijn 40 jaar bezig met zijn midlife crisis , zegt hij. Man ,ik ben 52 en geniet met volle teugen van mijn crisis, heerlijk toch. Jij hebt wel een erg brede smile op je bek , zegt hij dan , en ben jij 52 ?? Wat is een getal , kerel . Hier pak een pint van mij. Thanks , thanks.....En hij komt helemaal los en geniet . Hij is net 2 uurtje in Hanoi en proeft nu al van de sfeer . Net voordat hij ons een pint aan wil bieden gaan wij eerst eten. Bij de tent waar we de eerste keer zijn gaan eten toen we Hanoi binnen vielen , gaan we het nu zonder Thanh proberen. Onder kiezen we wat gerechtjes uit en boven vallen we naast 2 koppels Hollandse natnekken neer .Zij wachten nog op hun bestelde hap als onze tafel vol gezet wordt. Ze kijken verbaasd op, en je ziet ze denken , dat zijn geen toeristen, dat zijn locals hier in Vietnam. De weer heerlijke hap verdwijnt rap en zo zitten we snel weer op een terrasje te genieten van het uitzicht. De scooters , de soms lastige verkopers, de mooie meiden uit allerlei landen ,waarvan de Vietnamese echt niet onderdoen, de bedelaars , soms erg opdringend , gewoon met een pint in de hand genieten. De afgelopen 2 dagen met de trip en het verblijf op Ha Long Bay had ik niet willen missen ,al vond ik het niet echt spectaculair .De zon heeft ons in de steek gelaten .Dat had alles veel mooier gemaakt .We gaan tegen 12 naar ons bedje, het mijne is weer hard en ik heb nog gekeken of er wel een matras in lag en of ik in de kasten wat opvulling kon vinden . De vermoeidheid heeft toen zijn werk gedaan en mijn luiken gingen dan toch echt dicht. ..............................