Een dag om nooit te vergeten……

De eerste 50-60 kilometer vliegen we over brede verbindingswegen richting het noordwesten. We moeten er 180 van die kilometers gaan doen vandaag. Eerst wat drinken voordat we de bergen induiken , tevens krijgen we wat instructies. Uitkijken in de vele onoverzichtelijke bochten, toeteren dat je er aan komt en er niet van uitgaan dat jouw helft van de weg van jouw is. Zo gaan we weer op en neer door de bergen en de mist en kou sluit zich ook weer bij onze trip aan . Trang zei, geniet van de uitzicht . Welke dan , we hebben 25 meter zicht , potdicht zit de mist. Het wordt er niet veiliger op. Hou je ogen goed open want voordat je het weet rij je zo bij een buffel zijn achterwerk in. Die staan hier gewoon relaxed te grazen en te schijten midden op de weg. Dan wanneer we aan het dalen gaan komen de beloofde vergezichten dan toch echt ,de mist trekt weg, ieder stopt op zijn locatie die hij mooi vind , er zijn erg genoeg. Eerst genieten en dan een foto nemen voor later en om jullie te laten zien hoe mooi het is. Na een tijdje staat Trang en Bart ineens aan de kant, foto moment of moet ik ook stoppen . Bart steekt de hand op en geeft aan dat ik ook aan de kant moet . Achter mij blaast Eugene mij lekker voorbij en ziet totaal niet dat we wat gaan doen . Kong , de monteur gaat achter Eugene aan en na een tijdje komt hij met hem terug. Er hang hier een slap hang/boog bruggetje over de rivier . Trang gaat met mijn fototoestel vooruit. Ik probeer te voet hoe slap dat de constructie is . In Nederland zetten ze er een slopersbedrijf op en brengen ze het naar de ijzerboer , hier gaan we het gewoon proberen. Eerst de camera maar op de helm zetten. Over losse planken klapperen we naar de overkant. Het was achteraf nog niet zo’n erg geval . Zeker niet zo erg als wat we in Cambodja hadden. Na de brug krijgen we nog een mooi offroad gedeelte . Het middag eten , een nodelsoepje wordt in een dorpje genuttigd dat van hun zondag aan het genieten is . Wij genieten van de goedgevulde soep. We gaan weer op tijd verder want we hebben nog heel wat voor de kiezen. Ik wordt en volgens mij Bart ook erg goed bedient in offroad stukken . Soms erg zwaar mooi o zo mooi. Trang heeft het onderhand door dat als er spannende stukken komen dat hij aan de kant moet want dat mijn veulentje uitgegroeid is tot een volbloed springpaard. Ik spring letterlijk van kei naar kei en dat zomaar 20 kilometer lang. Dan hou ik mij weer even in als ik door dorpen of een rij woningen kom met Nung , een stam dat voornamelijk zwart draagt .Kinderen roepen en zwaaien . Ik geniet van hun aanblik en zij hebben het zelfde denk . Bart zegt later , je komt gewoon met 2 wielen los soms , ja het is een echt springpaard. Dan weer een normaal stuk en het kan niet op vandaag , “put your camera on , 20 kilometers off road “. Ik blaas weer weg , en het lijkt dat er van alles van mij rijdier afvalt , maar het enige dat de rit niet aankan is mijn extra fles water die aan de zijkant hang. Ik stop niet en ploeter door. Na 10 kilometer stop ik toch even om te pissen . Als alles weer bij of voorbij is gaan ik ook weer in het zadel. De mist komt weer op en het laatste stuk wordt zwaar door geen zicht , de avond begint in te vallen en mijn batterij is ver leeg. Berg afwaarts duikt Trang ineens rechts een keienpad in. Nu toch niet weer een stuk offroad ? Wat ga ik klagen dat ik weer een speelterreintje in moet , hoor ik mij zelf goed? Nee , het is de weg naar de Homestay. Op het laatste zien we feesttenten waar we bijna doorheen moeten. Dan rijden we de Homestay op. We worden ontvangen en het is weer een mooi gebouw met een boven verdieping voor ons slaapgedeelte. Douches zitten daar achter, naast de toilets, zegt Trang. Maar eerst een goede fles bier , dat hebben we verdient . Flesje leeg , spulletjes naar boven en douchen. Het eten dat we daarna voorgeschoteld krijgen is weer van grote klasse. De eigenaar eet met ons mee en de rijstwijn vloeit rijkelijk. Niet voor mij, ik heb dat spul afgezworen, iedergeval voor nu. Na de dis wordt gevraagd of we misschien naar het feest gedruis kunnen gaan kijken. De hakketak muziek blaast je soms om de oren , dus we zijn wel nieuwsgierig . Wij 3 zonder vertaler gaan dan toch eens kijken . we lopen er voorbij maar vallen niet op. Dan gaan we in de tent kijken en voordat we het weten zitten we aan tafel met thee en rijstwijn , eten , sigaretten , en een hoop mannen om ons heen . Ik weiger de rijstwijn en dan lig je er hier al snel uit . Maakt niet uit , ik geniet wel van het eten. Bart en Eugene houden het ook niet al te lang uit met drinken met ieder die het glaasje volgiet met rijstprut. “Dit gaat te snel zo”, zegt Eugene, we gaan zo. Na een tijdje bedanken we het gezelschap en pakken thuis nog een pint voor de smaak . Ik duik te bed en wordt nog lang wakker gehouden door Hard-core-Rave of hoe je die herrie noemt. Ik werd er net ook mee wakker . Voor 6 uur in de morgen galmt die herrie weer door de vallei. Heb ik mooi tijd om de tekst te doen . En allemaal voor jullie……

De eerste 50-60 kilometer vliegen we over brede verbindingswegen richting het noordwesten. We moeten er 180 van die kilometers gaan doen vandaag. Eerst wat drinken voordat we de bergen induiken , tevens krijgen we wat instructies. Uitkijken in de vele onoverzichtelijke bochten, toeteren dat je er aan komt en er niet van uitgaan dat jouw helft van de weg van jouw is. Zo gaan we weer op en neer door de bergen en de mist en kou sluit zich ook weer bij onze trip aan . Trang zei, geniet van de uitzicht . Welke dan , we hebben 25 meter zicht , potdicht zit de mist. Het wordt er niet veiliger op. Hou je ogen goed open want voordat je het weet rij je zo bij een buffel zijn achterwerk in. Die staan hier gewoon relaxed te grazen en te schijten midden op de weg. Dan wanneer we aan het dalen gaan komen de beloofde vergezichten dan toch echt ,de mist trekt weg, ieder stopt op zijn locatie die hij mooi vind , er zijn erg genoeg. Eerst genieten en dan een foto nemen voor later en om jullie te laten zien hoe mooi het is. Na een tijdje staat Trang en Bart ineens aan de kant, foto moment of moet ik ook stoppen . Bart steekt de hand op en geeft aan dat ik ook aan de kant moet . Achter mij blaast Eugene mij lekker voorbij en ziet totaal niet dat we wat gaan doen . Kong , de monteur gaat achter Eugene aan en na een tijdje komt hij met hem terug. Er hang hier een slap hang/boog bruggetje over de rivier . Trang gaat met mijn fototoestel vooruit. Ik probeer te voet hoe slap dat de constructie is . In Nederland zetten ze er een slopersbedrijf op en brengen ze het naar de ijzerboer , hier gaan we het gewoon proberen. Eerst de camera maar op de helm zetten. Over losse planken klapperen we naar de overkant. Het was achteraf nog niet zo’n erg geval . Zeker niet zo erg als wat we in Cambodja hadden. Na de brug krijgen we nog een mooi offroad gedeelte . Het middag eten , een nodelsoepje wordt in een dorpje genuttigd dat van hun zondag aan het genieten is . Wij genieten van de goedgevulde soep. We gaan weer op tijd verder want we hebben nog heel wat voor de kiezen. Ik wordt en volgens mij Bart ook erg goed bedient in offroad stukken . Soms erg zwaar mooi o zo mooi. Trang heeft het onderhand door dat als er spannende stukken komen dat hij aan de kant moet want dat mijn veulentje uitgegroeid is tot een volbloed springpaard. Ik spring letterlijk van kei naar kei en dat zomaar 20 kilometer lang. Dan hou ik mij weer even in als ik door dorpen of een rij woningen kom met Nung , een stam dat voornamelijk zwart draagt .Kinderen roepen en zwaaien . Ik geniet van hun aanblik en zij hebben het zelfde denk . Bart zegt later , je komt gewoon met 2 wielen los soms , ja het is een echt springpaard. Dan weer een normaal stuk en het kan niet op vandaag , “put your camera on , 20 kilometers off road “. Ik blaas weer weg , en het lijkt dat er van alles van mij rijdier afvalt , maar het enige dat de rit niet aankan is mijn extra fles water die aan de zijkant hang. Ik stop niet en ploeter door. Na 10 kilometer stop ik toch even om te pissen . Als alles weer bij of voorbij is gaan ik ook weer in het zadel. De mist komt weer op en het laatste stuk wordt zwaar door geen zicht , de avond begint in te vallen en mijn batterij is ver leeg. Berg afwaarts duikt Trang ineens rechts een keienpad in. Nu toch niet weer een stuk offroad ? Wat ga ik klagen dat ik weer een speelterreintje in moet , hoor ik mij zelf goed? Nee , het is de weg naar de Homestay. Op het laatste zien we feesttenten waar we bijna doorheen moeten. Dan rijden we de Homestay op. We worden ontvangen en het is weer een mooi gebouw met een boven verdieping voor ons slaapgedeelte. Douches zitten daar achter, naast de toilets, zegt Trang. Maar eerst een goede fles bier , dat hebben we verdient . Flesje leeg , spulletjes naar boven en douchen. Het eten dat we daarna voorgeschoteld krijgen is weer van grote klasse. De eigenaar eet met ons mee en de rijstwijn vloeit rijkelijk. Niet voor mij, ik heb dat spul afgezworen, iedergeval voor nu. Na de dis wordt gevraagd of we misschien naar het feest gedruis kunnen gaan kijken. De hakketak muziek blaast je soms om de oren , dus we zijn wel nieuwsgierig . Wij 3 zonder vertaler gaan dan toch eens kijken . we lopen er voorbij maar vallen niet op. Dan gaan we in de tent kijken en voordat we het weten zitten we aan tafel met thee en rijstwijn , eten , sigaretten , en een hoop mannen om ons heen . Ik weiger de rijstwijn en dan lig je er hier al snel uit . Maakt niet uit , ik geniet wel van het eten. Bart en Eugene houden het ook niet al te lang uit met drinken met ieder die het glaasje volgiet met rijstprut. “Dit gaat te snel zo”, zegt Eugene, we gaan zo. Na een tijdje bedanken we het gezelschap en pakken thuis nog een pint voor de smaak . Ik duik te bed en wordt nog lang wakker gehouden door Hard-core-Rave of hoe je die herrie noemt. Ik werd er net ook mee wakker . Voor 6 uur in de morgen galmt die herrie weer door de vallei. Heb ik mooi tijd om de tekst te doen . En allemaal voor jullie……