Justment Day on the hills.

De dag begint met een ontbijtje net buiten de kamerdeur. Broodje ei en een Lipton theetje. Ik zit nog in mijn avond broek als de rest al de lokale markt gaat bezichtigen. Niet veel later loop ik ook op de markt . Stukken slang met een diameter van 15 cm in hompen gehakt liggen te rotten op de planken. Meerdere dingen worden er uitgestald maar geven mij niet echt een honger gevoel. ( Kijk maar eens op mijn Facebook pagina) .Men kijkt ook niet echt vriendelijk. De Vietnam People zijn echt een stuk vriendelijker. En mooier , wat de vrouwen betreft dan. De mannen , daar kijk ik niet echt naar. Het werkpak weer aan want de dag des oordeels gaat beginnen. Thanh geeft ons nog wat les in "Up Hill Driving "en dan duiken we in de "Jungle Route" in. Ik heb al aardig wat ervaring in off-road rijden maar dit wordt toch weer een ervaring die mij lang bij zal blijven. We moeten bergen op rijden waar erg los zand op ligt en de motoren zijn eigenlijk te licht om ons fatsoenlijk boven te krijgen. Halverwege val je gewoon stil en dan glij je gewoon terug naar beneden , ondanks dat je de rem inknijpt. Geeft een raar gevoel in je buik kan ik je vertellen. Niet opgeven verdomme Gerrit. Ik wacht even om op adem te komen en laat mij dan voorwaarts naar beneden zakken. Nieuwe ronde , nieuwe kansen. Met een motorblokje dat bijna tussen mijn benen uitklapt bagger ik mij nu wel naar boven, maar vlak daarna duik je weer naar beneden aan de andere kant van de berg . Met het zweet op je voorhoofd duik je het gat in. Dan bij de volgende beklimming zit Bart voor mij. Hij geeft zijn werkpaard de sporen maar gaat volledig op zijn plaat al klimmende , Ik passeer hem in een grote wolk stof . Nou , Bart het staat op film jongen , het ligt vast. Ik rij nu voorop en het lukt mij , met wat angstige momenten daargelaten , om afstand te nemen van de groep . Na 20 kilometer zouden we weer stoppen en daar hou ik mij aan. Dan net na een dorpje zet ik het werkpaard te grazen .Ik neem rust op een grote boomstronk en wacht wat komen gaat . Dat wachten duurt een 45 tal minuten en ik schrijf alvast "Help" in het mulle zand voor het geval ik hier achter moet blijven. Nog 15 minuten en ik ga maar terug rijden denk ik nog , maar daar komt wat aan. Eugene en Bart , Thanh daar achter maar geen Cong. Bart zit op Cong zijn scooter. Koppeling opgeblazen van de SYM motor , en Cong blijft achter. Na wat gegeten te hebben , Bart heeft last van hittestuwing , vertrekken we zonder gids, hij gaat terug richting Cong , richting Luang Prebang. Nog 50-60 kilometer zonder gids en monteur door een landschap waar je nog niet dood gevonden wil worden. Met veel afzien , door water partijen waar de lokale dames naakt in zitten te badderen , en een hoop stof bereiken we de pont naar Luang Prebang , de toerist spot aan de andere kant van de Mekong. Op de pont bemerken we dat Eugene een platte heeft . Wij zoeken naar het hotel en Eugene wacht op ons terugkeren zodat we hem naar het hotel kunnen slepen.Het hotel is na wat zoeken gevonden en de bagage kan er af. terug rijdend naar Eugene komen we Thanh weer tegen , hoe kan dat ? Zij zouden morgen pas weer in Luang Prebang arriveren zeiden ze.Een eindje verder heeft Cong reeds het achterwiel uit de motor van Eugene liggen en niet veel later rijden we weer het terrein van het hotel op . Douchen en de avond kleding weer aan en eten op de boulevard. weer heerlijk , maar dat geloven jullie vonderhand wel . Een heerlijke massage daarna van een mooie meid is de topping van de dag. Een blik Beerlao bier na en de ogen sluiten zich vanzelf. Doeiiiiiiiiiiiiii.......