De Grens over naar Laos.

Broodje ei in de hand in de receptie , dat is het ontbijt vanmorgen. We rijden de stad uit langs de locatie die gisteren ons beroemd maakte in Vietnam . Leuke reacties via Facebook en mij reissite. We klimmen weer de bergen in om bij de grenspost te komen tussen Vietnam en Laos. Bij het eerste gebouw moeten we ons uitschrijven ,de motoren ook en we krijgen papieren mee voor het volgende gebouw 2 kilometer verder. Maar eerst nog langs een man in pak die controleert of zijn collega’s het goed doen. Bij het 2de gebouw moeten we voor verschillende dingen betalen , invoeren motor , voor de papieren daarvoor , ik weet het allemaal niet meer maar het wel wat. Maar we komen er door , niemand wordt terug gestuurd, al kloppen de papieren niet echt met de motoren waarop we rijden. Ik heet nu ook ineens Mr Maria . Mijn 2de doopnaam nemen ze als achternaam . Raar volk hoor die douane lui. Maar we rijden het land in en het valt gelijk op dat hier veel minder volk leeft, de wegen zijn perfect, het is veel meer begroeid ,men zwaait hier ook niet gemakkelijk , wat minder vriendelijk .
Zo maken we snel veel kilometers en rond 12 uur stoppen we in een dorpje en eten er wat Fried Noedels , ik zelfs 2 bordjes , ik had honger. Dan moeten we nog 100 kilometer naar onze slaapplek. Onderweg zie we weinig dat uitnodigt tot stoppen , alles is dichtgegroeid en ontneemt het blik op de rivier beneden ons . Soms lukt het om een mooi shot te nemen. Dan rijden we de stad binnen , het hotel is simpel maar de bedden zijn er goed, daar ga ik een goede nacht in beleven. Na de avond dis kruipen we nog net voor 10 uur te bed en ik slaap als een os. Nu net wakker en straks richting Pak Beng , helemaal in het westen van Laos. Een verbindingsdag voordat het echte werk begint. We proberen er een dag vanaf te rijden zodat we straks op het eind een dag extra hebben om Halong Bay nog te bezoeken . Nou dat zat al in mijn wensen pakket dus ik ga er voor . See you……

Weer gaat de route over redelijk asfalt met mooie bochten maar eigenlijk is er geen zak aan . De uitzichten hier in Laos zijn niet echt mooi . Thanh zegt dat Laos mensen lui zijn , zeker vergeleken met Vietnam people. Alles is dor en dichtgegroeid . Misschien werken de Vietnam wel te hard , maar als je voor 90 miljoen mensen moet zorgen is dat misschien wel nodig. Ik rij veel voorop en stop echt weinig . De eerste 100 kilometer vliegen er doorheen . We zien nog een busje op zijn kant op straat liggen en dat geeft aan dat je op moet blijven letten . Op de gekste plekken kun je een situatie tegen komen dat je in moet grijpen. Mijn maag zegt dat het weer tijd wordt voor een hap , maar de gids geeft aan , “nog 20 kilometer”. Nou het worden er 30, maar dan zitten we ook op een terras aan “The Mighty Mekong River “ . Rijst met weer , ja het klinkt dat er niets is wat niet lekker is maar ik heb tot nu 1 gerecht gehad wat niet echt lekker was , verschillende schaaltjes wokgerechtjes. Na de hap rijden we 10 kilometer verder naar een pont , of wat er op moet lijken. Op dat vaartuig zitten ze rijstepap te eten met chilli’s . De gids denkt dat ik dat niet durft te eten maar ik neem een hap . Waarom er nu rijstepap bij zit is mij onduidelijk , je proeft alleen de chilli’s . Fucking hot , maar ik kan het hebben , de gids valt het tegen dat ik het eet en niet in tranen uitbreek. De rest bedankt voor het tussendoortje . We vervolgen de weg en gaan na wat kilometers op zoek naar een Geusthouse. “In het volgende dorp gaan jullie maar een biertje pakken en ik ga voor een slaapplek zoeken “, zegt Thanh. Hij komt terug en we moeten verder naar het volgende dorp waar een Powerplant wordt gebouwd. Ook daar niets en dan moeten we weer terug rijden naar een dorp dat we links hebben laten liggen . Daar treffen we alsnog een goed Geusthouse met heerlijke bedden en een stinkende douche aan. De rioolvliegjes komen je tegemoet. Douchedeur dichthouden en het probleem is voorbij. Wanneer de buren doortrekken komt bij mij het water in de toilet ophoog. Verstopt riooltje concludeer ik. Eten doen we in een restaurantje een beetje verder. Moeilijk communicatie tussen de gids en de kok weerhoud ons niet om toch lekker te eten. Voldaan vertrekken we daarna naar ons bed voor een heerlijke nachtrust. Een pittig dag morgen zegt Thanh, dus de rust hebben we nodig. We zullen zien wat het wordt.